MARTIA

I.

MARTIA

Catonis Uticensis uxor, quam postea cum ex ea aliquot liberos sustulisset, Hortensio amico concessit: eôque mortuô, sub initium bellorum civilium, domum reduxit. Quâ in re Cato malevolorum reprehensione non caruit, quivacuam et pauperem eam dimissam esse calumniabantur, ut postea Hortensii testamentô locupletem reciperet. Plut. in vita Caton.

II.

MARTIA

Catonis minor filia, quae cum quaereretur ab ea, cur post amissum maritum denuo non nuberet, respondit, non se invenire virum, qui se magis vellet, quam sua. Ostendens, divitias magis in uxoribus eligi solere, quam pudicitiam.

III.

MARTIA

Commodi Imperatoris concubina, ab hoc pacem Christianis impetravit: unde Ecclesiae mire floruêre, Romae etiam ipsis Magnatibus in censum Ecclesiae venientibus, A. C. 180. Euseb. l. 5. c. 19. coniurationis in Commodum socia. Vide Herodian. in Commodo. l. 1. c. 17.

IV.

MARTIA

et Martiana Colonia, Vide Marcia.

V.

MARTIA

princeps Romanarum icta fulmine, quum esset gravida, partu exanimatô, ipsa citra ullum aliud incommodum vixit, Plin. l. 2. c. 51.